مدیریت دولتی

سازمان در واقع نمونه‌ای است از شبکه ارتباطات؛ زیرا، بین اجزا مختلف و پراکنده آن از طریق ارتباطات همبستگی و پیوند برقرار می‌شود.
به عبارت دیگر، در صورت فقدان سیستم ارتباطات، سازمان مجموعه‌ای از عناصر و اجزا پراکنده و منفرد تلقی می‌شود که بین آنها هیچ گونه همبستگی و پیوند برای نیل به اهداف معین وجود نخواهد داشت( اقتداری، ١۳۷۰ ). مدیران باید بدانند که ارتباطات یک جانبه ارتباط موثری نیست.
مدیران باید مهارت ارتباطی خود را در مورد ارتباطات رو به بالا، ارتباط افقی، ارتباطات رو به پایین و سایر انواع ارتباطات تقویت کنند .
سازمان‏‌‌های امروزی نیاز به ارتباطات مناسب با مردم را درک کرده اند؛ ولی آنچه هنوز باقی مانده است، عدم درک و آگاهی نسبت به چگونگی و چیستی ارتباطات و همچنین نقشی است که ارتباطات در درون یک سازمان ایفا می‌کند( کوریک۲، ١۹۹۵ ). از این روست که لزوم بهبود مهارتهای ارتباطی مورد نیاز مدیران ضرورتی انکار ناپذیر است .
مهارت و فن رفتار با کارکنان( مهارت ارتباطی) یکی از مهارتهای ارزنده و مفیدی است که هر مدیری در هر مقام و مرتبه‌ای که باشد، جهت اعتلای فردی و سازمانی باید در جهت و تسلط بر آن از هیچ کوششی فروگذار نکند.
براساس گزارش مجتمع مدیریت امریکا، اکثریت قریب به اتفاق دویست مدیری که در یک تحقیق شرکت کرده بودند، عقیده داشتند که مهمترین مهارت یک مدیر، توانایی او در رفتار و( نحوه رابطه) با کارکنان است.
مدیران برای این مهارت درجه والاتری از فراست، قاطعیت دانش و مهارتهای شغلی قایل شده‏‌اند

منبع : مهارت های ارتباطی و مؤلفه های آن